Elza en ik gaan op avontuur

 

Vannacht werd ik bezocht door de eerste lentewind,

Het raam dat open mocht, liet de aardetonen in,

Herinneringen aan, zoveel geuren, zoveel kleuren, die nu komen gaan.

Mariken (maart 2012)

Dat moest gevierd worden. Met een lekkere lunch, een fles water, mijn camera in een rugzak en Elza vrolijk voor mij uit dartelend ga ik op pad.

 

Een wissel is een klein paadje dat het wild gebruikt om van de ene wei naar de andere wei te gaan. Zo te zien is er veel wild, de paadje zijn goed platgetrapt, meer dan de wandelpaden voor mensen. Die waren nog erg modderig hier en daar.

 

Lunch tijd, aangekomen op het mooie picknickplekje wat ze hier La Maille Brullée (niet zeker van de spelling) noemen; er stond vroeger een molen die linnen fabriceerde en die is ooit in vlammen opgegaan. Je kunt nog wat resten vinden van een ruïne in het weiland wat mijn uitzicht was.

Uitzicht vanaf mijn lunchplek, links heeft ergens het oude linnenbedrijfje gestaan.

 

 

Modderige wandelpaden met een lentebode in het gras.

We komen langs een dromerig bosvennetje waar Elza gaat zwemmen.

Ik loop door het stille Blomard heen en neem de “Chemin de l’enfer”. Geen idee waarom die zo heet, misschien omdat hij zo stijl is. Ik loop weer helemaal naar beneden waar de rivier stroomt en kom uit bij een molen. Daar steek ik de D68 over en loop stijl omhoog richting Vernusse.

En kijk daar heb ik dit uitzicht op Blomard:

Even een praatje met Mr Roger, onze buurman, hij is 92 jaar en hij doet nog alles zelf. Hij heeft een prachtige moestuin waar ik wel eens jaloers op ben. Hij doet ook zijn eigen huishouden en het is er netjes hoor! Een keer waren wij bij hem op bezoek en het rook er naar soep en hij had een grote pan op het vuur staan. Ik vroeg dus of hij soep aan het koken was. Nee, dat was de afwas….

Thuis staat de kruiwagen braaf te wachten op het personeel maar dat gaat lekker naar binnen, de houtkachel aanmaken.