Dankbaar
Ook hier in Frankrijk is het koud, vannacht strenge vorst, – 13, een dikke laag sneeuw beschermt de planten.
Ron werkt met een houtkachel aan in de hut maar het is er niet erg warm, zo rond het vriespunt. Hij heeft alle ramen erin, in de slaapkamer heeft hij al gestuukt en is bezig om de vide te maken die ik, ongehinderd door enige voorkennis, heb ontworpen. Het wordt een vide met twee niveaus het bed komt iets hoger te liggen waardoor de trap korter kan worden. Het eikenhout van de vloeren is aangekomen, mooie brede planken, oud eiken dat helemaal uitgewerkt is. Die blokhut is helemaal naar mijn hart, zo eenvoudig en gezellig als het huis op de prairie van de familie Ingals.
Hier in huis doet de kachel het goed. We hebben een houtkachel die de vloer verwarmt dus nooit koude voeten. Dat zelfde systeem heeft ook de gite La Source, ik geef daar nu yoga en dat is heerlijk op een warme vloer.
De zon schijnt en het is natuurlijk heel koud maar zo mooi. Graag deel ik dit gedicht met jullie:
Dankbaar
Zuiver licht
de sneeuw weerkaatst
ik zuig het in
waar het verplaatst
Naar lachende cellen
en blinkende ogen
met tintelende vingers
en dampende adem
Krakende stappen
en een heldere lach
dankbaar
voor wat ik zag
Mariken 3 februari 2012 | |
mooi gedicht!
BeantwoordenVerwijderen