Pleisterplaats Brénazet

Mijn vader blogt ”Oudere mensen hebben de onweerstaanbare behoefte, terug te kijken, nu naar Kerstmis – nee, niet Kerst – van vroeger. Elk jaar weer duiken de verhalen op, over het wachten (de Advent=Komst was een sobere tijd, ‘n beetje vergelijkbaar met de veertigdaagse vasten) tot de vooravond van het hoogfeest, het vigilie, als eindelijk het stalletje mocht worden opgezet en de boom versierd. Als kinderen mochten we niet in de salon komen als dat gebeurde. Wachten! De nachtmis, in de oorlog verschoven van middernacht naar vier uur in de morgen, het daarop volgende ontbijt bij de snorrende kachel etcetera. In bijgaande tweet is sprake van ‘echte kaarsjes’. Ze werden door mijn vader, die kampte met de naweeën van een oogziekte, geduld. Totdat hij vroeg: mogen ze uit? Kaarsjes en ‘sterretjes’, ten onrechte ‘koudvuur’ genoemd (koudvuur is een paardenziekte). Mijn broertje dag met z’n gulp open Er is een roos ontsprongen  stond te zingen. Op de foto staat een vro...

Dit jaar heeft het reisvirus mij te pakken. De gelegenheid bood zich aan om een maand naar India te gaan. In plaats van mijn jaarlijkse Vipassana retraite in Dhamma Mahi in Frankrijk te gaan doen, kon dat evengoed in India,het land waar Buddha verlichting vond. Nikola zou een aantal maanden in India gaan reizen. Dé gelegenheid om een maand lang met mijn bijna 21 jarige zoon samen terug te gaan naar het land van mijn dromen, het land waar alles mogelijk is, het land van extremiteiten. De laatste keer dat wij samen in India waren is 21 jaar geleden; Nikola zat toen in mijn buik. Ik ben dankbaar voor deze mooie tijd samen met deze bijzondere jonge mens die mijn zoon is.          India, zoveel avonturen en zoveel mooie dingen om over te schrijven. Laat ik maar beginnen met het eten. Het heerlijke Indiase eten waar we iedere dag weer van genoten. Natuurlijk heb ik me weer laten inspireren en als je van plan bent om naar Brénazet te kome...