Pleisterplaats Brénazet

De wereld bestaat niet meer voor de Fransen, er wordt alleen nog maar over eten gepraat. De Carrefour is afgeladen vol met eten maar Ron zei dat het wel meeviel met het aantal klanten. Wij vieren tweede kerstdag in Nederland. Dat kennen ze hier niet, het begint hier op de avond van 24 december, met eten en daar gaan ze de 25ste nog mee door. Ron las in de krant dat in Nederland geen seizoen het weer heeft gegeven wat bij dat seizoen hoort. Hier is het ook anders dan anders, er bloeien nog steeds bloemen en we hebben nauwelijks vorst. We hebben veel regen gehad de laatste dagen, het water in het kleine visvijvertje achter Brénazet op weg naar het bos is eindelijk weer gevuld. Na zo’n extreem droge zomer was die regen heel welkom. Nikola heeft een paar cub hout gezaagd met de kettingzaag en droog gelegd in de schuur, fijn als je kinderen zo groot worden dat ze het werk overnemen! Ron heeft de zijpannen gelegd op de nieuwe blokhut terwijl ik alweer wat werk met reservering aanvragen krij...

Ron heeft na de storm van vrijdag zo’n 2 m² nieuwe dakpannen gelegd op het dak van Brénazet en er moet hier en daar nog wat recht gelegd worden. Als het stormt, is het hier altijd prijs. Nu moeten de dakpannen op de hut nog gelegd worden, een klusje dat we “en famille ”zullen gaan doen. Die houten blokhut wordt geweldig, zeg nou zelf! Langs de D68 is een perceel dennenbos gekapt, een naargeestige bedoeling om die bomen neer te zien gaan. Maar gelukkig staan er nog genoeg acacia’s en eigenlijk komt het het uitzicht ten goede. Wij zijn er dennentakken gaan halen en een boomtop fungeert nu als kerstboom. Igor versiert de boom en Minou speelt met de slingers. Ik bak een cake, kijk voor het recept hier . De kinderen hebben kerstvakantie en er lag zowaar een laagje sneeuw vanochtend...

Het licht is in ons allemaal, soms niet direct zichtbaar aan de buitenkant…… Halleluja! Warme groeten van Brénazet

We hebben op dit moment een ongekende storm. Ik heb Igor maar niet naar school laten gaan; hij zal maar een dakpan op z’n kop krijgen. Toen ik naar school belde zaten ze zonder elektra en aangezien het de laatste schooldag is voor de kerstvakantie zal er niet veel gedaan worden. Het onweert nu zelfs en de regen drupt bij de deur naar binnen ondanks het luik.  Maar onze kachel brandt lekker en het brood staat in de houtoven. Kreeg deze reportage van een vriendin die dit weekend in Lyon was, ieder jaar rond 8 december vindt daar het “lichtfeest” plaats een feest dat van origine een katholiek feest is ter herinnering aan de inhuldiging van het Maria beeld in 1852 op de kapel Notre-Dame-de-Fourvière, de basiliek bestond toen nog niet. Intussen is het uitgegroeid tot een 4 daags commercieel festival met meer dan 4 miljoen bezoekers. Eerst even laten laden en dan op groot scherm zetten met geluid, net of u erbij bent!

Heerlijk is het om in Frankrijk te wonen maar er zijn ook wel mindere kanten. Twee dagen wind, vreselijk, het waaide zelfs in huis. Er kwam dinsdag een enorme vrachtwagen de septic tank leegzuigen want die zat nokkievol. Een extra reden om de deur niet uit te gaan; het stonk. Ook hadden we een verstopping ergens dus Ron is twee dagen in de weer geweest met die handel, wat een vieze boel is dat. Nog een nadeel van het leven op het Franse land: ratten en muizen. We hebben een valletje in de keukenkast gezet en de al vele muisjes heel ver weg gebracht. Nu we daar vanaf zijn zitten ze in de voorraadruimte en dat ondanks de 4 katten. Nikola op het internaat gebeld, zijn fiets is gestolen. Zelfs dat is tot hier doorgedrongen, nou ja, het gebeurde dan ook in de stad. De maan schijnt gelukkig nog wel maar nu achter de wolken. We hebben dit weekend de verjaardag van Igor gevierd, hij is 13 geworden. zijn vrienden kwamen eten: Sushi's, oesters en moules frites daarna gingen we naar...

Een kort verhaal over hoe het is om naar Frankrijk te emigreren, ik heb dit geschreven in 2011 dus het een en ander is wel veranderd, de kinderen zijn volwassen en het huis uit maar we wonen hier nog steeds met plezier! Ik sta om kwart voor 7 op, maak de houtkachel aan, doe 3 zonnegroetjes op mijn yogamat, dek de tafel en ga met mijn zoon Igor van bijna 13 jaar 10 minuutjes mediteren. Om kwart voor 8 gaat hij op de fiets naar de schoolbus, ik geef de kippen eten. De zon komt bijna op en de oostelijke horizon kleurt diep roze, ik sta even stil en zie hoe de kale eikenboom zwart afsteekt tegen de kleurrijke achtergrond. Wanneer de zon 's avonds weer ondergaat, nu al om half 6 in deze periode van het jaar, het is 3 weken voor kerst, kan er buiten niets meer gedaan worden, het wordt aardedonker maar dan is de sterrenhemel een ware attractie, een moment om nog even tot rust te komen met een biertje op een stoel voor het huis. Zo vind ik Ron bijna iedere avond. Is het volle maan dan kun ...